Ρεμίζοφ, Αλεξέι Μιχαήλοβιτς

(Μόσχα 1877 – Παρίσι 1957). Ρώσος συγγραφέας. Αφού σπούδασε φυσιογνωστικές επιστήμες, φιλοσοφία, οικονομία, ακόμα και παλαιογραφία, δημοσίευσε από το 1908 έως το 1920 πάνω από 30 τόμους με διηγήματα, μυθιστορήματα, μύθους και διασκευές. Με το έργο του αυτό, με τρόπο ανάλογο μ’ αυτόν που εργάστηκε ο Μπιέλιι (από τον οποίο όμως διαφέρει ριζικά), ο Ρ. ανανέωσε βασικά το μυθιστόρημα ως λογοτεχνικό είδος, και άφησε στη ρωσική λογοτεχνία βαθιά ίχνη που μπορεί να τα διαπιστώσει κανείς ακόμα και σήμερα. Κάνοντας πραγματικά δική του την εμπειρία του συμβολισμού και του ντεκανταντισμού, ο Ρ. την προσαρμόζει στη ρεαλιστική αφηγηματική παράδοση· το πεζογραφικό του έργο, με λυρικούς συχνά τόνους, ολόκληρο οικοδομημένο πάνω σε ασύνδετα και ελλειπτικά σχήματα, παλινδρομήσεις, οράματα και σε μεγάλο βαθμό στιλιζαρισμένο, δείχνει μια σοφή χρησιμοποίηση της πιο καλλιεργημένης λογοτεχνικής γλώσσας, μαζί με εκφράσεις χαρακτηριστικές των λαϊκών ιδιωματισμών και της λαϊκής ποίησης. Από τα καλύτερα έργα του είναι τα μυθιστορήματα Ο βάλτος (1907), Σταυρωμένες αδελφές (1910), 0 πέμπτος λοιμός (1912), το δράμα Ο τσάρος Μαξιμιλιανός (1920) και Η Ρωσία στον στρόβιλο (1927), γραμμένο στο Παρίσι, όπου ο Ρ. είχε εγκατασταθεί μετά την Επανάσταση και όπου εξακολούθησε εντατικά τη δημιουργική λογοτεχνική του δράση έως τον θάνατό του.